بتن پلیمری یا بتن اصلاح شده با پلیمر، بتنی بسیار پرکاربرد است که در ساختارش از مونومرها استفاده شده است. این نوع بتن از نوع متخلخل بوده که در اثر حفره‌های هوا یا خاصیت ذاتی ساختار ژل مانند آن، پدید آمده است. تخلخل قدرت مخلوط بتنی را کاهش داده و در نتیجه با کاهش تخلخل، مقاومت آن افزایش می‌یابد. اشباع مونومر و پلیمراسیون جزء آخرین روش‌ها جهت کاهش تخلخل، افزایش مقاومت بتن و سایر ویژگی‌ها است. به عبارتی می‌توان گفت که در بتن پلیمری برای بهبود برخی از خواص، از ترکیبات پلیمری، لاتکس، الیاف ماکروسنتتیک و الیاف پروپروپیلن استفاده می‌شود. این بتن در ضخامت 3 تا 5 سانتیمتر قابل اجرا می‌باشد.